Sonradan Pişman Olmak (intihar provası)

Nerden geldiğini bilmediğim bir rahatlık sarmıştı beni, kendimi ondört yaşında gibi hissetmeye başladım her şey toz pembe görünmeye başlamıştı bana elimi uzatsam tutacak gibiydi ellerimden gözleri gözlerimin içine bakıyordu, gözleri çağırıyordu beni bir adım daha bir adım daha, ama bu işte bir yanlışlık olmalıydı, uzun zaman olmuştu görmeyeli uzun zaman olmuştu haber almayalı, tam tamına dört yıl evet evet dört yıl olmuştu, kendimden vazgeçtiğimden bu yana, son görüşmemizde veda etmek için onu beklerken yağmura yakalanmıştım ama geldiğinde şemsiye vardı elinde beni ıslanmış görünce oda şemsiyesini kapattı beraber ıslanalım bu yağmurda demişti, ona o yağmurun altında söyledim, yağmurun altında anlatmaya çalıştım, emek, özgürlük, adalet, eşitlik, ben gitmeliyim dedim, şimdi anlıyorum ona nasıl haksızlık ettiğimi, şimdi anlıyorum onu nasıl yalnız bıraktığımı, şimdi topal sevda şiirinin kahramanı konumundayım, şimdi Ahmet Selçuk İlkan modundayım.

            Bir adım kalmıştı bir adım daha, gözleri beni çağırıyordu gözleri karanlık gecede yanan kır ateşi gibiydi yinede bir adım kalmıştı atmaya değerdi, tam bir adım daha atacaktım ki arkamdan biri kolumdan tuttu, Allahım buda neydi az kalsın düşüyordum.